Schermtijd en het doen van taken, zonder schema’s. Zo doe ik dat!
Televisiekijken en schermtijd. Het is voor mij de ultieme ontspanning. Het allerliefste een reallife programma. Het ja-woord geven aan een vreemde, op bezoek bij een B&B om de liefde te vinden of een zwaar ongemakkelijke interventie bij een verslaafde. Niet per se het dagelijkse leven, maar wel echte mensen, in echte situaties, heerlijk! En nu is er een programma waarbij mijn dagelijkse real-life-behoefte en mijn pedagogische interesse in één keer gestild worden. Ik heb het over ‘ Hoe gaat dat bij jullie thuis?’. Het format is simpel. De opvoeders van twee gezinnen mogen een dagje bij het andere gezin meekijken. Tussendoor geven weer anderen ongegeneerd commentaar. Tenenkrommend en vermakelijk tegelijkertijd. En laat dat nou precies zijn waar ik van houd. In dit blog neem ik je mee in mijn eigen Real Life Soap, mijn huis en kids. Hoe doen we schermtijd en hoe doen we taken? Lees je mee?
Inkijkje in mijn schermtijd opvoeding
Op zulke momenten neem ik ook mijn piepkleine gezin onder de loep. En stel mezelf vaak de vraag of ik mijn huis ook open zou stellen voor tv. Nee, dat niet, maar ik zie wel twee terugkerende thema’s in het programma die ik best zou willen laten zien. Gewoon, omdat ik daar een fijne modus in gevonden heb. Ik heb het over schermtijd en taken. Bij gebrek aan lef om mezelf op te geven voor het programma, geef ik in deze blog prijs hoe dat bij mij thuis gaat.
Wanneer is er schermtijd?
Schermtijd is pas na het eten. En na het doen van de taakjes. Misschien niet zo pedagogisch verantwoord om mijn kroost vlak voor bedtijd voor een scherm te plaatsen. Maar zolang datzelfde kroost snel inslaapt en de hele nacht doorslaapt, krijg je mij niet snel op andere gedachten. Waarom dit werkt? Het avondeten is een tastbare gelegenheid. Nooit de vraag of het al vijf uur is, nooit de vraag of ik al ga koken, nooit gehang tot eindelijk dat moment. Tot aan het avondeten wordt er gespeeld. Of niet. Maar hoe dan ook, elk scherm blijft uit.
Hoe pak ik taken aan?
Schermtijd is ook na het doen van taken. Na het eten pak ik een stapel notitieblaadjes. Ik kijk om me heen wat moet gebeuren en teken dat op een blaadje. Tekenen ja, zo is het voor mijn niet-lezende kleuter ook duidelijk. Wat voor taken dat zijn? Eigenlijk heel random. Variërend van stofzuigen en de vaatwasser inruimen tot aan fietsen in de schuur zetten en de vuilniszak verschonen. Steevast staan ook pyjama aantrekken en tanden poetsen er als taakje op. Soms douchen. Daarna plak ik ze (de geeltjes, niet de kinderen) op tafel en kiezen we wie wat doet. Ook ik. Pas als alles gedaan is, mogen de schermen tevoorschijn komen. Tenzij er iemand is die treuzelt of tenzij er toch een onverhoopt drama speelt. Dan mag de één soms eerder dan een ander.
Waarom zonder schema's?
Deze werkwijze zorgt ervoor dat mijn huis elke dag weer netjes is, zonder dat er schema’s aan te pas komen. De kinderen weten waar ze aan toe zijn. We hebben zelden tot nooit meer strijd als er even iets extra’s gedaan moet worden. Het is namelijk niets extra’s, omdat het niet in een wekelijks schema staat. Ik ben slecht in het schema’s, maar houd wel van structuur. En van samen de verantwoording dragen. Ook houd ik van een net huis.
En zo is het altijd pais en vree....
Ach, wat klinkt dit allemaal zoet en vriendelijk. En zo is het bij mij thuis ook altijd…haha, niet dus. Want niets menselijk is mij vreemd. Kinderen blijven kinderen en ondanks deze werkwijze is het heus niet altijd pais en vree in Huize Buitelaar. Tis, niet voor niks dat ik geen cameraploeg in mijn huis duld. Maar dit, dit stukje heb ik onder de knie.
Zo, dan ga ik nu weer verder met mijn verslaving van reallife programma’s kijken. Na het doen van mijn taakjes uiteraard!
Tot slot
Voor schermtijd en het doen van taken heb ik een mooie balans met mijn gezin gevonden. Het is duidelijk dat we na het eten is allemaal taken doen en als dat klaar is mogen de schermen tevoorschijn komen. Dit werkt voor mij heel goed, want ik houd niet van schema’s. Maar iedereen is anders. Wat werkt er voor jou?
Dit ben ik
Ik ben Esther Buitelaar en co-ouder van een dochter van zes en een zoon van acht. Ik werk bij Bzzzonder, woon in Amersfoort, houd van gezelligheid en vind het opvoeden van mijn kroost soms ingewikkeld, maar vaak vooral heel erg leuk!
Website: www.bzzzonder.nl
