Overweldigende liefde én vermoeidheid

Gisteren was ik op kraamvisite bij Marit en Jens. Tijdens de geboorte van een prachtig lief meisje was ik hun doula. Ik kom binnen en zie twee witte koppies op de bank. Papa met zijn pink in de mond van hun lieve maar onrustige baby. Mama in gesprek met de verloskundige, met haar borsten en buik nog ontbloot van het voor de zoveelste keer aanleggen in de hoop dat het hun dochter zal kalmeren. Wat een zoektocht is dat toch zo’n eerste week! Of maand. Of jaar… De meest uiteenlopende gevoelens stuiteren door je lijf. Van de meeste overweldigende liefde die je ooit hebt gevoeld. Tot de meest overweldigende vermoeidheid die je ooit hebt gekend. Komt het nog wel goed, vraag je je af?

Want het is zo verleidelijk om de zorg voor jezelf op de laatste plaats te zetten: Je ontbijt overslaan, omdat de baby ineens voor een voeding komt. Er niet aan toe komen om te douchen, omdat er continu wel iets te doen is in huis. Aan het einde van de dag concluderen dat je wel je nagels hebt kunnen knippen, halleluja, maar helaas alleen van je linkerhand.

Wat zeggen ze in een vliegtuig ook alweer bij de ‘safety instructions’? Zorg in geval van nood eerst voor jezelf en dan pas voor je kind. Dus zet eerst zelf je zuurstofmasker op, dan pas die van je kind. Als je dit thuis ook toepast, betekent het dat je eet, drinkt en plast wanneer je daartoe de behoefte voelt. Zonder uitstelgedrag, omdat er een baby huilt of wasmachine piept. Zodat je er met een gevulde maag en geleegde blaas helemaal voor jouw lieve zoon of dochter kan zijn. En hem of haar de hulp kan bieden die nodig is. Met je volle aandacht en al je liefde.

Ach, het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het uit eigen ervaring. En toch hoop ik dat ik een klein beetje bewustzijn bij je heb aangewakkerd. Waardoor je een volgende keer de wasmachine lekker laat piepen, terwijl je je nog even omdraait tijdens je middagdut. Genietend van die kleine urt, slapend op je borst.

Ondertussen heb ik het schrijven van deze blog uitgesteld tot het allerlaatste moment van inleveren. Maar dat is een heel ander soort van uitstelgedrag. Daarvan ga je juist presteren als een malle. Het was mijn eerste blog, ik hoop dat je hem leuk vond!